«جیران»؛ خالی از عشق، جدا از تاریخ
تاریخ انتشار: ۲۵ اسفند ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۴۶۰۶۰۳۷
به گزارش خبرگزاری فارس، به نقل از روزنامه فرهیختگان: «جیران»، با تیتراژ قسمت اول تمام می‌شود. این را دست‌کم و البته با قطعیت می‌توان درباره همین پنج قسمت منتشر شده گفت. سریال، ماجرای دختری روستازاده است که عاشق و معشوق دیگری است اما سلطان در یک نگاه دلش را به او می‌بازد و دختر در شرایطی تراژیک(که البته اصلا درنمی‌آید) مجبور به ازدواج با او می‌شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
بعد تاریخی سریال هم چیزی برای ارائه ندارد. تاریخ اساسا وصله شده به داستان به نظر می‌رسد. اضافی و بی‌کارکرد است. نه داستان را جلو می‌برد، نه تغییری در آن ایجاد می‌کند و نه حتی در ذهن می‌ماند. بخش‌های مرتبط با دولت و حکومت در دربار، حداقل در پنج قسمت اول، اساسا قابل حذفند. نه فضا می‌سازند و نه حتی می‌توانند اطلاعات تاریخی به مخاطب اضافه کنند. در مقابل من اصغر عبداللهی را به یاد می‌آوردم. نویسنده و فیلمنامه‌نویسی که در مجموعه داستان‌های کوتاه «هاملت در نم‌نم باران» از پس روایت تئاتر و نمایش در دهه 20 که اساسا مساله نویسنده است، هنرمندانه و خواندنی تاریخ را روایت می‌کند؛ زندگی انسان ایرانی را در آن سال‌ها. تاریخی که اطلاعات نمی‌دهد، فضا می‌سازد و به میانجی روایت تئاتر در آن روزها، در ذهن می‌ماند. «جیران» را حتی بازی‌ها هم نجات نداده‌اند. همه دور از باورند. پریناز ایزدیارش هم تصنعی است و فرسنگ‌ها با بازی‌های خوبش فاصله دارد. سریالی که پس از تاخیر در تاریخ انتشار و شایعه توقیف، بالاخره پخش شد و مخاطب برای دیدن چهار قسمتش در یک ماه باید حق اشتراکی حدود 100 هزار تومان بپردازد، بعد از 250 دقیقه، در بهترین حالت بیش از دو قسمت حرفی برای گفتن ندارد. سریال اساسا با تکیه بر لباس‌ها و رنگ‌ها و زرق و برق چشمگیرشان پیش می‌رود. پر از نماهای لانگ از رفت و آمد درشکه‌ها و اسب‌ها و آدم‌ها که حوصله سربر و کشدارند و بی‌حاصلی در فضا سازی، زمان می‌خرند. با این حساب «جیران» بی‌احترامی به مخاطب است و نادیده گرفتن او.
رعنا مقیسه
انتهای پیام//
منبع: فارس
کلیدواژه: سینمای خانگی سریال جیران حسن فتحی سریال شهرزاد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۴۶۰۶۰۳۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آقای سعید آقاخانی، ما تحمل می‌کنیم، اما دل خودتان نسوخت؟
آفتاب‌‌نیوز :
صفحه اینستاگرامی «صبح سینما» در نقد کیفیت نازل فصول جدید «نون خ» و «زیرخاکی» نوشت: فصل بندی در تمام دنیا شیوه رایجی است. سازندگان یا در ابتدا نقشه راه یک روایت را در چند فصل آماده دارند یا با توجه به اقبال مخاطب مسیری را برای ادامه قصه باز می‌کنند. در سریال‌های کمدی نیز با توجه به اقبال مخاطب فصل‌های بعدی با اتاق فکری مجرب و گروه نویسنگدان خلاق طراحی می‌شود. اما گویا در صدا و سیما فصل بندی و ساخت ادامه یک سریال به چیز‌های دیگری بستگی دارد و در یک لیگ دیگر بازی می‌کنند. مدت‌هاست دیگر نه قصه مهم است و نه لزوم ساخت ادامه آن؛ همین که دوستان هر سال دور هم جمع شوند و یک «چیزی» به نام فصل چندم سر هم کنند کفایت می‌کند. سعید آقاخانی و پژمان جمشیدی هم هستند.
قبول که می‌شود در سریال‌های کمدی پیوستگی را فراموش کرد، اما آیا نباید یک مجموعه ۱۵ قسمتی هدف و قصه‌ای برای ساخت داشته باشد؟ تا کی باید روی موج موفقیت گذشته سوار شد؟ بعضا دیده شده دوست نویسنده تکه‌های بامزه سریال‌های پر مخاطب گذشته همچون «شب‌های برره»، «پایتخت»، «باغ مظفر» و... وصله می‌کند و یک کپی دست چندم و در مواردی درنیامده از آن را به دل قصه‌اش راه می‌دهد.
مخاطب هیچ سکوت می‌کند و گاه تحمل؛ خودتان دلتان برای چیزی که می‌سازید نمی‌سوزد؟ تا کجا می‌خواهید از اعتبار گذشته خرج کنید؟ اگر نمی‌توانید یا نمی‌شود به سراغ کار تازه بروید شاید نتیجه بهتری هم برای شما داشته باشد و هم مخاطب.
منبع: سایت برترینها
جاده کندوان یک طرفه شد